Najtańszy bilet do szczęścia.

Przerwę na chwilę swoje relacje ze spotkań autorskich, chociaż pośrednio temat dziś poruszony bedzie ich dotyczył. Pogadajmy o pielęgnowaniu wdzięczności w naszym życiu. Niby każdy o tym wie, niby prosta sprawa jak drut, ale nie zawsze ją sobie uświadamiamy. To jak z Yeti czy świętym Graalem, każdy słyszał - nikt nie widział. Odkąd wyrosłam z malkontenctwa i stawiania wymagań życiu - pojawiła się w nim nowa, pusta przestrzeń gotowa na wyrażanie wdzięczności. Gotowa na pielęgnowanie prostoty. Ale żeby dojśc do tych najprostszych prawd, trzeba najpierw doświadczyć całej palety emocji w swoim życiu: tych dobrych i złych. Jednakowoż są potrzebne, byś zrozumiał jak masz wiele powodów do okazywania wdzięczności. Ktoś powiedział: " Bycie na szczycie swojej góry, czymkolwiek ona dla Ciebie jest - docenisz tylko mając w świadomości wspomnienie znajdowania się u jej dołu". Odkąd zaczęłam pielęgnować wdzięczność w moim życiu, stało się ono bogatsze i głębsze. Bo wdzięczność rodzi wdzięczność, a na kamieniu zakwita miłość. 

Nie myślcie, że jestem taka mądrala od urodzenia. Długo zajęło mi zrozumienie podstawowej prawdy, że świat nie jest mi nic winien. Był tu przede mną... Dużo lat upłynęło, błędów się popełniło, zanim nabrałam dystansu do siebie, świata i ludzi. I tak narodziłam się nowa ja. 

Dziś gdy mi koleżanka mówi:"Syn nie dostał się na studia, tylko się powiesić!", to zapala mi sie lampka ostrzegawcza. Hej, droga koleżanko, coś mi się zdaje, że pilnie trzeba popracować nad pielęgnowaniem wdzięczności i priorytetami!

"Wdzięczność to najtańszy bilet do szczęścia" - to naprostsza prawda i zarazem tytuł książki, którą warto przeczytać. Mimo, że straciłam głos, prawie nie spałam, jadłam tylko dzięki rodzinie i przytomnym koleżankom, które wpychały we mnie pożywienie, to wróciłam ze spotkań z wami bardzo ubogacona, choć zmęczona.  Rozsadzała mnie wdzięczność. Gdy po powrocie zaczęły spływać w necie pierwsze komentarze, wasze reakcje na prive, byłam bardzo zaskoczona, jak walnięta obuchem w łeb. Piszecie o zastrzyku pozytywnej energii, o tym, że dodałam wam odwagi, że udziela wam się mój optymizm, że macie chęć na zmiany w swoim życiu... Byłam zdumiona, bo to jest dokładnie to, czego doświadczyłam od Was! Uświadomiłam sobie, że to reakcja łańcuchowa. Ktoś kiedyś też zaszczepił we mnie marzenia, obudził wdzięczność, a ja tylko zarażam tym dalej! I to do mnie wraca spotęgowane! To wdzięczność i prostota pozwalają mi na głębszą relację z ludźmi napotkanymi na mojej drodze. Ułatwiają dokonywania wyborów, znoszenia trudnych chwil. Odkąd potafię cieszyć się z małych rzeczy, to jakbym los na loterii wygrała! Nie zawsze jest sie gotowym na taka postawę, ale jeśli raz wdzięczność stanie się twoim udziałem - uczynisz z niej styl i filozofię swego życia. Może ten krótki fragment pozwoli Ci obudzić w Tobie szczęście:

JESTEM WDZIĘCZNA:

• za podatki, które płacę, bo to znaczy, że mam dochody,
• za ubrania, które są nieco ciasne, bo to znaczy, że mam jedzenie na stole,
• za to, że trzeba skosić trawnik i wymalować dom, bo to znaczy, że mam swój własny kąt (…),
• za osobę, która fałszuje, śpiewając, bo to znaczy, że mogę słyszeć,
• za zmęczenie i ból w mięśniach, bo to znaczy, że mogę ciężko pracować,
• za budzik, który dzwoni z rana, bo to znaczy, że mogę żyć kolejny dzień”.

Taaak... 

Tosiek skopał nam dziś znów ogródek (byłam wściekła!), ale to znaczy, że mamy sporą przestrzeń życiową. Wróciłam zmęczona z roboty, ale to znaczy, że mam pracę. Jutro bedę musiała wstać rano, dużo wcześniej niż zazwyczaj, by odwieźć koleżanki synka do przedszkola, ale to znaczy, że mam przyjaciół, którzy mogą na mnie liczyć. Tęsknię za mężem, który wyjeżdża na kilka dni służbowo, ale to znaczy, że ciągle go kocham po 20 latach małżeństwa... I tak dalej, i tak dalej. Mogłabym tak wyliczać bez końca...

A ty za co dziś jesteś wdzięczny/a?