Miejsce, które ukochał pan Chagall.

Moje weekendowe wypady są zbyt krótkie. To dlatego mam wrażenie, że Nicea mi się tylko intensywnie śni. Wracam do deszczowej, zamglonej Brukseli, choć oczy mrużę jeszcze długo od nadmiaru słońca i niemożliwie błękitnego lazuru Morza Środziemnego. I ciągły niedosyt, który pozostawia smak uzależnienia. 
Za każdym razem, gdy samolot zatacza łuk nad Alpami schodząc do lądowania, masz wrażenie, że za chwilę przysiądzie na skrzącym lazurze fal. Bo niewielkie nicejskie lotnisko zostało prawie dosłownie zbudowane na morzu. 

Gdyby zabrać towarzyszące ludzkości choroby i cierpienie, tu właśnie byłby raj na ziemi. Myślę tak o Lazurowym Wybrzeżu patrząc z wysokości murów Saint Paul de Vence. To chyba najlepiej zachowane średniowieczne warowne miasteczko w tym rejonie. Nie dziwne, że od lat przyciągało bohemę artystyczną. 
Dziś osiedlają się tu milionerzy, wijąc swoje zaciszne, dyskretne rezydencje na wzgórzach. To ulubiony cel miłośników sztuki i poszukiwaczy przygód. Tu wszystko może się wydarzyć. Nieprzyzwoite bogactwo miesza się z szarą codziennością, tworząc barwną mozajkę wrażeń. Umieli z tego bogactwa korzystać artyści, głównie malarze; nakładali pędzlem kolory na palecie swoich farb, mieszali emocje, tworzyli impresje...

Picasso, Signac, Miro, Bonnard, Chagall, Matisse... Wielu z nich złożyło tu swoje kości. Za życia często nie smierdzieli groszem. W knajpie płacili za biesiady obrazami. Kiedyś zaprowadzę was do takiej słynnej, artystycznej knajpki. Dzięki obrazom zostawionym tu przez artystów, jej właściciel stał się milionerem... 
Jednak tym razem nogi zaniosły mnie na niewielki cmentarzyk. Ogród wspomnień...

"Must be" wszystkich miłośników sztuki Marca Chagalla, a właściwie Mojszy Zacharowicza Szagala urodzonego na dzisiejszej Białorusi. To Mekka jego wielbicieli. Obowiązkowo, jak żydowska tradycja nakazuje, trzeba dorzucić na grób mały kamyk... Życie artysty to sploty talentu i odrobiny szczęścia. Malarz, grafik, pisarz, poeta, rysownik, fotograf... 
Za jego życia miały miejsce dwie wojny światowe, rewolucja rosyjska, holocaust i powstanie państwa izraelskiego. Po rewolucji październikowej, choć nie został członkiem partii, to był komisarzem do spraw kultury, co było bardzo źle postrzegane, zwłaszcza gdy osiadł w USA. 
Tułacz, mający kłopoty z tożsamością narodową. Trochę Żyd, Francuz i Rosjanin. Przywiązany do źydowskiej tradycji, choć nie praktykujący. Ale przede wszystkim biedny chłopak z Witebska, który osiągnął międzynarodową sławę. 

Jeszcze będzie o Chagallu, Gombrowiczu, Picassie... O słynnej fundacji Maeght też będzie...
Ale tamtego dnia my, strudzeni turyści, znaleźliśmy miłą chwilę wytchnienia w uroczej, małej restauracyjce. Miło jest otulić się kocykiem z lamką wina w dłoni i patrzeć na migoczącą w oddali tętniącą nocnym życiem Promenadę Anglików... Tylko tyle, by być szczęśliwym. I zapomnieć, że w poniedziałek trzeba zbudzić się ze snu i stawić się rano w firmie, 1200 km od raju...