STOP! STOP! STOP!

Protestuję! Protestowanie jest dziś bardzo modną formą wyrażania swoich poglądów. Więc ja protestuję głośno i odważnie. Głównie przeciw jesieni na początku lata i przeciwko temu cholenemu przeziębieniu co nie opuszcza mnie od miesiąca! Naburmuszone niebo strzela focha-bambocha spod granatowych chmur. Wisi na wysokości wyciągniętej ręki. Przeciwko temu też protestuję! Że gdzie się nie ruszę to deszcz za mną podąża. Pod każdą moją szerokością geograficzną. Może nie oplakatuję okien w wyrazie protestu jak to czynią tutejsi ludzie, ale dam upust swemu niezadowoleniu na blogu. 

Belgowie to spokojny naród, wolą się bawić, niż stawać okoniem. Dlatego ich protesty mają zazwyczaj formę groźnych pomruków w wymiarze A4 na szybach własnych okien. Tak więc STOP dla nowej autostrady w sąsiedztwie, budowie 300 mieszkań komunalnych w spokojnej, rezydencjalnej dzielnicy, samolotom latającym nad miastem. STOP! STOP! STOP!

I tyle tego co sobie pozabraniają. Bo tych oplakatowywań nikt na serio oprócz nich samych nie bierze. Dalej buduje się domy, autostrady i samoloty latają jak zawsze. Z drugiej strony myślę nieśmiało, że te nieszczęsne samoloty jakoś muszą dolatywać na to lotnisko... W miarę najkrótszą drogą... Ale nie wiem, nie muszę się na wszystkim znać. Poza tym jestem chora i PROTESTUJĘ. 

Wyrażanie uczuć na szybach własnych okien bywa sympatyczne, bo ludzie manifestują w ten sposób również najpiekniejsze chwile w swoim życiu. Gdy jadąc do pracy widzi się promienny napis: "Ona powiedziała tak" lub "On mnie kocha!!!" - nie można mieć złego humoru przez resztę dnia. Radość bywa zaraźliwa. A najlepiej, gdy uzależnia. I o to chodzi. 

O, wyłazi słońce! Matka natura wysłuchała mego protestu. Zapowiada się wreszcie naprawdę piękny dzień! 

W proteście brały solidarnie udział: sukienka - C&A, marynarka - Top Secret, torebka - Mohito, czółenka - Ryłko, futerał na okulary - prezent od syna.