Back to school!

Pierwszy tydzień szkoły za nami! I nie dotyczy to tylko maluchów, czy studentów. W naszych czasach ustawiczne samokształcenie jest bardziej normą, koniecznością, niż wybrykiem i fanaberią. Uświadomiłam to sobie wracając jednego z pierwszych dni września po pracy do domu. Kolejki przed różnej maści szkołami dla dorosłych - jak za dawnych czasów w Polsce, gdy mieli rzucić kiełbasę zwyczajną dzieloną na kartki, owijaną w szary papier . I ludzie z taką samą determinacją, jakby niegdyś po tę kiełbasę - stali, by zapisać się do szkoły.



No cóż, wszyscy się kształcą, będę i ja... To właściwie już moja tradycja, bo co roku z nastaniem jesieni wkładam sobie na ramiona jakieś szkolne obowiązki. Najczęściej więcej, niż potrafię unieść. Przynajmniej z czasem jest z czego rezygnować . Hołdując tej zasadzie zapisałam się na doskonalenie dwóch języków i jeszcze dwa inne kursy... Właściwie to już od początku zastanawiałam się, na cholerę mi znów ten flamandzki! Fenomen niewyuczalności tego języka tkwi chyba w mojej głowie. gdzie głęboko w mózgu zakorzeniła się niechęć. Bo coś z tym językiem jest nie tak (albo ze mną). Niby prosty, gramatyka nieskomplikowana, ba! Nauczyciele mnie chwalą, że nieźle mi idzie, a mimo to... taki... ciężki do przyswojenia. Natychmiast jak przestaję się go uczyć, to zapominam! Może wynika to z mego przekonania, że to strata czasu. Włada się nim na niewielkim obszarze i to jeszcze występuje w licznych dialektach. Nie wiążę przyszłości (czyt.starości) z tym krajem (choć, kto wie jak to będzie!), więc bardziej logicznie byłoby szlifować mniej "pogańskie" narzecza :) Jedyny argument jaki znajduję na obronę mojej decyzji, to własna satysfakcja, gdy idę do urzędu gminnego  zamówić kubeł na śmieci lub wybrać w mięsnym piekny kawał wołowiny  i z panem "buszerem" o pogodzie pogadać. Choć o czym gadać, jak tu wciąż pada? Za bardzo w tym temacie się nie rozwinę. No nic to! Zapisałam się i już! Co się stało, nie odstanie.
O mojej grupie językowej opowiem kiedy indziej! A jest co mówić! Na razie zapomnijmy o szkole, wszak weekend roztacza przed nami swe uroki! Korzystajmy póki ciepło. 

 Jak przystało na uczennicę wieku średniego spowiłam się w barwy ochronne: szkolne granaty. Sukienkę dorwałam w lokalnym ciuchlandzie, buty przywiozłam z Polski (Venezia), torba pochodzi z H&M (wreszcie model, jaki od dawna chodził mi po głowie), a bluzka z Promodu.