Futbol, rower i koturny.

Wczoraj po północy obudziły mnie klaksony samochodów, gwizdy, świsty. Moją spokojną uliczką, mknęły w środku nocy wystrojone w narodowe barwy auta. Nie muszę oglądać telewizji, by się domyślić, że Belgowie odnieśli następne mundialowe zwycięstwo. Podczas, gdy my Polacy wyrażamy swój patriotyzm w takich bardziej narodowościowo-ojczyźnianych paradach, Belgowie- wyrażają go stosunkiem do sportu. Zaś polityczne marsze nie są ich mocną stroną. 
Kochaja gadżety i przebieranki. Można powiedzieć: tacy duzi chłopcy w krótkich majteczkach. Szczytem ludzkiej fantazji w kwestii gadżetów był samochód jaki widziałam wczoraj na ulicy. Bardzo żałuję, że mam kiepski refleks i nie zdążyłam zrobić zdjęcia. Jadące z naprzeciwka auto obczepiane było z każdej strony flagami Belgii, również na masce, a przy lusterkach po obu stronach... dyndały naturalnych rozmiarów piłki futbolowe! Bardzo sympatyczny widok. Nie było przechodnia, który by się szeroko nie uśmiechnął. 

Skoro o sporcie... Lubię oglądać rowerzystów. Belgia rowerem stoi! I ścieżkami rowerowymi w całym mieście. Ma być ich jeszcze więcej w przyszłym roku - zapowiada jedna ministra! Taki rowerzysta - Mr Gadżet - ma lampki wszędzie. Z boku, z tyłu, nie wspominam o przodzie, bo to banał, w pedałach, na plecach, dookoła głowy. Nieraz wygląda jak górnik z lampką na kasku oświecający sobie korytarz pod ziemią, częściej jak rozżarzone, bożonarodzeniowe drzewko. 


www.likecool.com

O rowerach jeszcze kiedyś napiszę. Początkowo ciągle wchodziły mi w drogę, a dokładniej wjeżdżały w koła. Ja, jako czterokołowiec i one, jako uprzywilejowane dwa kółka - byliśmy w naturalnym, nieustającym konflikcie. Każde z nas zdawało się krzyczeć: "Mój jest ten kawałek podłogi". W domyśle: jezdni. Zwłaszcza poranne przepychanki z rowerzystami były dla mnie bardzo frustrujące. Człowiek spóźniony do pracy jedzie, a tu taki przed tobą 20km/h pomyka jak jakiś król przestrzeni miejskiej! I jeszcze mi wszędzie jezdnię opieczętowali jak na kpinę. Że niby rower to "coś", a moje autko to nic! Wrr! Coś w ten deseń:

 Już nie wojuję z rowerami. Nawet trochę się na nie zapatrzyłam. Do tego stopnia, ze swoje dwukołowe staruszki wyciągam nieraz w weekend by trochę dać im przebiegu. No i wtedy ja bezkarnie robię za zawalidrogę. Ale za to jak ekologicznie! 

Ale dzisiejszy post jest dedykowany dla Eli. Tak tej Eli, która dopytuje mnie o buty. Lusiunia. Właścicielka wielu smakowitych par tychże. 

Przeczytałam gdzieś niedawno, jakoby koturny były niemodne. Słyszałyście coś o tym? Nie wiem i nawet jeśli, to nie przyjmuję do wiadomości. Koturny były, są  i będą i nic, ani nikt mnie przed koturnami nie powstrzyma! A gdyby, któryś z panów tu zaglądających nie wiedział co to za rodzaj obuwia, niech podpyta swoja Panią. To takie super wygodne klocki, dzięki którym wasza kobieta wydaje się wyższa, niż jest w rzeczywistości:) W moim prywatnym rankingu koturny ustępują jedynie szpilkom! Niekwestionowany numer jeden kobiecego wdzięku.

A te drugie buty, których nie było widać, to zwykłe baleriny, nazywam je cichochodami. Mówiąc szczerze, niezbyt lubię płaskie obuwie, czuję się trochę taka przydeptana, jak mawiała moja koleżanka: "jak żona farmera" :) Ale doceniam ich przydatność podczas miejskich forsownych wędrówek.