"Polish people always moving"

Tak o nas właśnie mówią ludzie na tak zwanym Zachodzie. Zawsze w biegu, wiecznie zestresowani, zmęczeni, przepracowani, smutni. To ostatnie to nie wiem, bo u mnie to gęba wiecznie jest zadowolona, chyba, że miewam melancholię-jednodniówkę. Ale z tym zabieganiem, to jest coś na rzeczy... Sądzę po sobie. Gdzie bym śmiała po innych sądzić! I po swoim mężu kochanym. O ile ja nauczyłam się wyluzowywać (co przyszło mi z wiekiem) i kierować się swoją filozofią życia polegającą na celebrowaniu każdej chwili, mój mąż-ciągle ma z tym kłopoty...



Tydzień temu byliśmy nad belgijskim morzem. Takie połączenie mężowskiego zawodowego spotkania z moim rekreacyjnym pobytem w Knokke. Po załatwieniu przez męża jego spraw zabrałam chłopinę na wydmy, na piasek, włączyłam mu tryb: slow i zresetowałam pośpiech do poziomu zero. 



"Bo ze mną można tylko pójść na wrzosowisko i zapomnieć wszystko.
Jaka epoka, jaki wiek, jaki rok, jaki miesiąc, jaki dzień i jaka godzina
Kończy się, a jaka zaczyna." - jak śpiewał poeta.

I tak dokładnie było jak w piosence. Taplaliśmy się w wodzie i piasku jak dzieci. Siedzieliśmy bezmyślnie patrząc na statki i nie mówiąc nic do siebie. Wdychalismy jod, słuchalismy szumu morza z przymkniętymi oczami i więcej nic nam do szczęścia nie było potrzeba. Chwilo trwaj!

A gdy zgłodnieliśmy w sukurs pośpieszyły na slodkie prince polo XXL (sorry, Ewa Ch - wiem, że w twojej diecie nic nie wspominasz o czekoladowych, chrupiących wafelkach w dodatku spożywanych w hurtowej ilości)

Na początku mąż jeszcze miał nietęgą minę, myślał o korkach, które czekają nas w drodze powrotnej do Brukseli, czy podoła ze wszystkim na czas, o jutrzejszym planningu dnia... O tym, że z pewnością przez to siedzenie na piachu nie zdąży wszystkiego zrobić, przygotować, zaplanować...Te wszystkie drobne przeszkadzacze szturające bez przerwy nasze dobre samopoczucie i naszą beztroskę.

Ale po chwili już mu się lico wygładziło, rozpromieniło i oddał się błogiemu nic nierobieniu. Tak mało trzeba, by mieć tak dużo :) By być szczęśliwym. Slow...

To fragment rezerwatu przyrody, który właśnie rozciąga się w nadmorskim pasie tuż koło Knokke . Za tą rozlaną kałużą wody (starorzecze) jest już Holandia. Het Zwin jest najstarszym rezerwatem przyrody w Belgii. Pozstał w 1952 roku i obejmuje 150 hektarów nadmorskich obszarów zalewowych. Będzie stanowił łakomy kąsek dla miłośników przyrody, głównie ptactwa. Więcej o tym miejscu można pooglądać i poczytać tutaj. 

Wypada mi na koniec "polecieć" stylizacją:) W roli głównej wystąpiła "marynarska" bluzeczka z Promod i utrzymany w takim samym klimacie zegarek (na bawełnianej bransoletce w niebieskie paski). buty- Gabor, skórzana torba, ostatnio moja najlepsza koleżanka-przywieziona z Litwy, spódnica- Sandwich, sweterek-Camaieu, biała spódnica na ostatnim zdjęciu- SH, koturny-mały sklepik