Minimalnie...

                                                                      it's my :)

Minimalism is trendy recently.
You're a minimalist or a collector?
I collect wood ducks, porcelain and faience cups.
But I appreciate minimalism in life as well.

Ostatnio tak modny jest minimalizm.

Mniej znaczy więcej.

Próbujemy ogarnąć się w gąszczu przedmiotów, w dżungli ludzi.

Nasza wrodzona potrzeba kolekcjonowania...

Kolekcjonujemy rzeczy, przyjaciół, doznania, uczucia?

I nagle okazuje się to zbędnym balastem.

I znów pragniemy mniej by... być więcej, bardziej, lepiej...

By w ciszy usłyszeć...

By posród tysiecy drogowskazów odnaleźć wlaściwy.

By lepiej się przyjaźnić.

Bardziej prawdziwie kochać.

Który z podróżników zazdrości drugiemu zbyt ciężkiego bagażu?

Idąc przez życie obrastamy w bagaż:

bibelotów, doświadczeń, rozczarowań.

Jestem zbieraczką-minimalistką. 

Zbieram drewniane kaczki, fajansowe kubki i porcelanę - angielską, niemiecką, polską.

Ale z najwiekszą pasją zbieram myśli, inspirujace cytaty fascynujących kobiet i mężczyzn.

Moje drogowskazy.

Zrozumialam, ze zbytni balast jest życiowym obciążeniem.

W naturę człowieka wpisana jest chęć posiadania.

Zapewnia to poczucie bezpieczeństwa.

Nieraz ocaliło ludzkie życie.

Nierzadko stało się przyczyną śmierci.

Wiem, że "mieć" posiada tylko wtedy wartość, gdy sluży jakiemuś "być".

Sama tego nie wymyśliłam.

To jedna z myśli- drogowskazów. Zapożyczonych.

Tak naprawdę zrozumieć przyszło mi to dopiero później.

A jednocześnie dość wczesnie - na progu dorosłego życia.

Nabralam dystansu i pokory.

Wtedy byłam jeszcze bardzo głodna " mieć".

Najlepiej szybko i dużo.

Młodość ma wpisane w dowodzie drugie imię- Niecierpliwość. 

Pierwszy, własny samochód.

W nocy spłonął, jak zapałka. Samozapłon.

Pozostała kupka popiołu i powyginana, zniszczona puszka coca-coli.

Po niej rozpoznałam, że tu jednak wczoraj stał.

Dobrze, że nie było nas w środku.

Nie był nawet jeszcze ubezpieczony.

Poszło z dymem rok wyrzeczeń i mozolnego odkładania grosza.

Popatrzyliśmy na siebie przybici. 

Jednocześnie zrozumieliśmy bardzo ważną rzecz.

Że nic nie jest ci dane na zawsze. I znaczy tyle co garść popiołu. Dosłownie!

Znów mieliśmy tylko siebie, nie licząc kłopotów z ubezpieczalnią właścicieli sąsiednich samochodów, które też "zajęły" sie od naszego.

Ale byliśmy wtedy bardzo młodzi.

Nieograniczeni w marzeniach. Nawet z pustymi rękami- bogaci.

Dziś żyjemy tak, jakby ta lekcja odbyła się wczoraj. 

Cieszymy się z osiągnięć.

Dążymy, umiarkowanie gromadzimy, nieraz tracimy.

Z porażek wyciągamy lekcje.

Smucimy sie krótko.

Życie ludzkie wyznacza sinusoida.

Pewnie nie raz przyjdzie jeszcze budować z gruzów.

Ale to żadne nieszczęście- prawdziwa tragedia- to gdy tracisz na zawsze kogoś bliskiego.

Ci, którzy tego doświadczyli- wiedzą o czym mówię.

Inne straty- to zwykle niedogodności życia. Pestka po prostu :)

Moi chlopcy :) Jakos tak szybko urosli...