Wielkanocny spacer

Jak juz pisalam te swieta sa inne od poprzednich. Lepsze, spokojniejsze... Chyba pozmienialam w naszym zyciu troche priorytetow i zaczelam ustalac granice ludzkiego altruizmu, a moze ...idiotyzmu!
Mimo, ze jak lyzeczka oddzielam kazdy z nielicznych dziesieciu- urlopowych dni, to wydaje mi sie, ze sa one jakosciowo bardziej przezyte.
Zwolnilam, choc i tak ciagle za szybko zyje, potrafie zatrzymac sie, podumac i popatrzec na nabrzmiale listkowe paki- bez poczucia winy, ze trace czas!
Jest cudownie!

W wielkanocne popoludnie zafundowalismy sobie dlugi spacer nad Bug. Niezwykly luksus, ktory nie dany nam jet czesto. Bylo cholernie zimno, ale slonecznie. Surowa przyroda budzi sie dopiero do zycia. Psy oszalaly z radosci, bo mogly bez smyczy urzadzac wyscigi po polnej drodze i lakach. Od mego domu mam niecaly kilometr do jednej z najwiekszych polskich rzek, krajobraz o tej porze roku niezwyke surowy, Kajtek biegal podekscytowany i obwachujac przypomnal sobie kazdy kat, w koncu zanim go udomowilismy prowadzil zywot bezpanskiego psa, zna tu kazdy rewir! Co inngo Tunia- dziewczyna spod Wlodawy, ktora swoj cwancyk ma i najswobodniej czuje sie w glebokich czelusciach domowego fotela. Choc nie powiem- tym razem Tunia ozywiala sie i odezwal sie w niej mysliwski duch, gdy obwachiwala slady raciczek dzikich zwierzatek.

.