"Kawę kupujemy, desery robimy sami" - o pasji, która staje się życiem... Folwark Księżnej Anny.

W naszym małym miasteczku wieje sandałem- powiadają młodzi. Nuda i marazm. To się nie uda - kręcą z powątpiewaniem w głosie starsi - Tu żaden biznes nie wychodzi. 

Aż przychodzi takich dwoje, którzy o tym nie wiedzą i po prostu to robią. Do biznesowej kalkulacji dokładają kilo determinacji, dwie uncje pasji, wiadro optymizmu, szczyptę ryzyka i dwa gorące serca. A że dobrze znają się na kucharzeniu z tego przepisu wyrasta w szczerym polu... restauracja na europejskim poziomie. Inna niż wszystkie dotychczas. 

Niektórzy pukają się w czoło, a oni robią swoje. 

Folwark księżnej Jabłonowskiej, dawnej właścicielki Siemiatycz nawiązuje tradycją do dworów z XVIII wieku. To miejsce tętniące życiem za sprawą jego gospodarzy, sympatycznej pary: Agnieszki i Marcina. Doglądają wszystkiego osobiście, wchodzą dyskretnie, bez zbytniego spoufalenia w interakcję z gośćmi, dbając jednocześnie o to by czuli się oni swobodnie. Sa starannie przygotowani, terminowali u najlepszych w tym fachu i wrócili tutaj by pokazać, że... warto marzyć i dążyć do celu. Marzenia się spełniają, gdy przełożysz je na cele i rozbijesz na etapy. Zaś każdy etap jak dróżdżową babkę cukrem pudrem - posypiesz uporem i determinacją. Właściciele zadbali o każdy detal. Oryginalne wnętrze gdzie klimat tradycji przeplata się z nowoczesnością. Swoistą atrakcję lokalu stanowią lśniące czystością toalety z niecodziennym wystrojem. 

 Ciepło świec, klimat rodzinnego domu, rozmach, nieokiełznana wyobraźnia, a zarazem   smak i umiar sprawiają, że człowiek siedziałby i siedział, smakował, rozmawiał... 

Pan Marcin zapytany, chętnie i z prostotą opowiada o początkach. Z dumą pokazuje meble odnowione przez jego żonę (przy odnawianiu zdarła niemalże ręce do krwi) Właściciele niektórych innych okolicznych restauracji powinni się od niego uczyć, że uśmiech nie jest towarem reglamentowanym. Jest najprostszą drogą do ludzkich serc i najtańszym zabiegiem marketingowym. Pod warunkiem, że jest szczery i serdeczny. Tutaj czuje się autentyczność gospodarzy. Oni nie sprzedają trefnego towaru. 

Folwark Księżnej Anny nie jest taką zwykłą restauracją. To miejsce, w którym ciągle się coś dzieje. Gospodarze nie pozostają obojętni na zmieniające się kartki w kalendarzu. Spotkania, imprezy sezonowe, koncerty, wykłady, degustacje... to tylko nieliczne z ofert. 

Seans filmowy poprzedzony wykwintną kolacją: łosoś z popcornem, krewetki w czekoladzie z odrobiną chili.... A później relaks na leżaczkach przed dużym ekranem. Czyż nie brzmi egzotycznie i kusząco? Takich osobliwości jak Podlasie długie i szerokie, nasze okolice jeszcze nie widziały i nie słyszały! I nie smakowały. 

Osobiście jestem fanką bezy księżnej Anny... Mniammm. Z chęcią tu wracam. Żałuję, że na tak krótko. Ściany tego lokalu tętnią życiem, mimo, że w szczerym polu je postawiono.  Kto wie, może kiedyś zorganizuję tu spotkanie autorskie dla przyjaciół, skoro weszłam juz na ścieżkę pisania. Kto wie... Nie ma rzeczy niemożliwych. Tych dwoje to udowodniło. Chapeau bas! 

Trzy zdjęcia zapożyczyłam ze strony internetowej restauracji, pozostałe są mego autorstwa.