Seria domowa

Hej, hej! Z nowym rokiem postanowiłam więcej uwagi poświęcać... DOMOWI. 
W sensie wystroju, różnych ciekawostek z mojej perspektywy. Nie będę zabierać chleba znawczyniom wnętrzarskiej sztuki, bo im do pięt nie dorastam. Nie zamierzam udawać, że jestem autorytetem w tej sprawie, mój blog nie ma takich aspiracji (odsyłam do słowa wstępnego), a ja dostając zadyszki nie biegnę za nowościami. Coś mi się nieraz o uszy obije,uda mi się czasem mimochodem trafić w sedno. Eksperymentuję, popełniam gafy. Ale to moje gafy i moje doświadczenia.  Mój dom jest w każdym calu nieidealny jak ja sama. Ale parafrazując powiedzenie: "Piękne kobiety zostawmy mężczyznom bez wyobraźni", możemy stwierdzić: " Idealne domy zostawmy gospodyniom bez polotu". Nasza kreatywność rodzi się z niedostatku, a nie z nadmiaru. Moja domowa kreatywność jest wypadkową braku odpowiednich pieniędzy, czasu, możliwości. Z tych ograniczeń powstają zaskakujące pomysły. Nawet dla mnie samej.

Ale nie tylko w tym aspekcie będę uprawiać kult domu :) 
Dom to też jednak cztery ściany. Bruksela pełna jest architektonicznych perełek. Nieraz staję w zachwycie, jak wryta, powalona nieprzeciętną urodą jakiegoś budynku. Ostatnio spacerując nieopodal Placu Flagey wzdłuż jeziorka zauroczyła mnie na pozór skromna kamienica secesyjna. Jak wyniosła panna pieknej, subtelnej urody gapiła się noszalancko, beznamiętnie w odbite w wodnej tafli własne lico - pełną finezyjnych detali fasadę. 

Każdy dom to historia: swego pochodzenia, swoich właścicieli. 
Dziś opowiem krótko o jednym z nich. Pomiędzy dwiema stacjami metra Merode i Montgomery stoi niewielka secesyjna kamienica, wciśnięta między wyższe budynki wzdłuż Avenue de Tervuren. Zbudowana na początku XX wieku, w latach 90 stala się symbolem społecznej inicjatywy obrońców dziedzictwa narodowego. W 1991 roku "przepchnięto" decyzję o zrównania z ziemią tego zabytku i zastapienie go nowoczesnym biurowcem. 



Zanim poruszeni polityką miejscowych władz mieszkańcy Brukseli zebrali odpowiednią ilość podpisów przeciw rozbiórce, było.... za późno. Budynek chytrze, po kryjomu został zburzony nocą...

Nie dali jednak za wygraną, zebrali cegiełkę do cegiełki, odrestaurowali zdewastowane elementy i odtworzyli wiernie kamienicę...

Dawny dom lejtenanta Jeana Delannoy odzyskał dawną świetność.

Przy okazji, a jakże stylizacja, czyli "ołtfid". Robione były jeszcze ciepłą porą.