Stworzone dla siebie

Hejka!

Zabieram was na spacer. To nic, że za oknem jest wieczór, pada i wieje. Zabieram was na spacer słonecznym dniem zatrzymanym w kadrze sprzed kilku tygodni. Kiedy jesień była złota i sucha, a słońce nie miało jeszcze swoich późnojesiennych kaprysów i fochów. Nie chowało się za chmury, było ciepłe i czule pieściło nasze ramiona delikatnym dotykiem. 

Zabieram was do mego parku - jednego z wielu. Bo Bruksela, może nie jest za bardzo nowoczesna, w niektórych swoich rejonach - nie za piękna, ale za to uroczo upstrzona wiekszymi lub mniejszymi parkami. Pisałam o nich wielokrotnie. Te widoczne i zakryte dla oka przechodnia - tylko dla wtajemniczonych. Bruksela to jedna z najbardziej zielonych stolic Europy, a może nawet i świata. Wiem, że ten kto gościł w tym mieście krótko i widział je od strony centrum lub dworca Południowego nigdy w to nie uwierzy. Prawdopodobnie swoje wyobrażenie o tej stolicy zbudował na podstawie panów zamiatających śmieci na parkingach prosto...pod samochody, walających się wszędzie pustych butelek i resztek jedzenia. Klimaty w najlepszym przypadku przypominajce powojenną warszawską Pragę -również pod względem bezpieczeństwa.

Park Malou jest dla mnie miejscem, które mijam co najmniej dwa razy dziennie, gdzie lubię odpocząć, poczytać, pobiegać, schronić się przed światem. To miejsce samotnych lub rodzinnych spacerów, punkt karmienia kaczek, "moich" kaczek, to punkt kontaktowy, miejsce spotkań. Wiele zakamarków tego ciągnącego się wzdłuż jednego z bulwarów dzielnicy Woluwe parków - sama jeszcze nie znam. To miejsce wagarów młodzieży z okolicznych licznych szkół i romantyczanych schadzek.

Ale właściwie nie o parku planowałam ten post. Park miał być tylko tłem wydarzeń fashionarskich:) 

A tematem postu miała byc pewna zależność, duet, zgrana para.

"Być jak Robin dla Barney'a jak Blair dla Chucka jak Bonnie dla Clyde'a".  Tak, odkąd ta wycierana kieca wpadła w moje łapki można o nas powiedzieć - jesteśmy nieodłącznym duetem. Powiedziałabym: stworzone dla siebie.

Jest solidnie uszyta, z grubego jeansu, budzi moje zaufanie- zwłaszcza na jesienno-zimowe dni. Chociaż, jak na załączonych zdjęciach widać, sprawdza się  też w mniej radykalnych warunkach atmosferycznych. 

Polubiłam ją całą sobą i już jej nikomu nie oddam! 

Mam na sobie:
spódnica - Manoukian; biały t-shirt z długimi rekawami - Promod; sweterek (uwaga!) - ma może z 15 lat, kupiony w małym lokalnym butiku, który dawno już nie istnieje, w moim miasteczku;
buty - prezent od męża sprzed kilku lat; torba - Litwa; naszyjnik - z rzemyka, na którym są drewniane i metalowe wisiorki - od koleżanki - prezent sprzed wielu, wielu lat!