Dinant again

Po raz kolejny zapraszam was na spacer po Dinant, miasteczku położonym u stóp rzeki Mozy u przednóża Arden. Za każdyn razem gdy przyjeżdżają do nas goście z Polski obowiązkowym punktem programu jest właśnie Dinant. Ciągle odkrywamy jakąś nową ciekawostkę dotyczącą tego miejsca.

Nazwa Dinant pojawia się po raz pierwszy w zmiankach historycznych ok 800 roku p.n.e. Pierwszą fortecę zbudowano tu w 1040 roku, a pierwszy most - 40 lat później.

Miasto miało szczęście lub też nieszczęście - leżeć w miejscu przecinania się kluczowych szlaków handlowych. Ze względu na geograficzne usytuowanie stanowiło ważny strategicznie punkt. Historia Dinant naznaczona jest krwawymi walkami o polityczną dominację. Miasteczko przechodziło z rąk do rąk. Piętno swoich rządów odcisneli w nim Francuzi, Niemcy, Holendrzy. W końcu Belgowie wywalczyli swoją niepodległość.

Dinant mosiądzem stoi od wieków. Dlatego stanowiło łakomy kąsek dla sąsiednich władców. Istnieje tu jeden z najstarszych rzemieślniczych cechów mosiężników. Nazwa miasta pochodzi od tej właśnie profesji: "dinandier" znaczy - "mosiężnik". A wiadomo - mosiądz ma olbrzymie zastosowanie w rozmaitym przemyśle: wytwarza się z niego armaturę, amunicję, osprzęt odporny na morską wodę, monety, okucia i wiele, wiele innych rzeczy. Jednym słowem - skarb prawdziwie pożądany!

W ciągu roku szkolnego, miasteczko liczące zaledwie 8000 mieszkańców, ożywia się za sprawą 4000 studentów. Przybywają tu z najdalszych zakątków pobierać nauki w fachu mosiężnika. Szkoły należą do jednych z nielicznych na świecie. Nauki do łatwych i lekkich nie należą. Kończy je z powodzeniem niewielu absolwentów, ale nie muszą martwić się o pracę na najbliższe osiem lat! Mogą przebierać w ofertach ze wszyskich krajów świata!

Belgia ma cztery powody do dumy. Są to: piwo, frytki, czekoladki i... saksofon. Wynalazł go urodzony w Dinant Sax. Pasję do muzyki zaszczepił w nim jego ojciec, który był doskonałym mosiężnikiem i muzykantem.

To zdjęcie pochodzi z ubiegłego roku ( za nami pomnik poświęcony Saxowi- twórcy saksofonu)

Proponuję wracać do Brukseli nie autostradą, lecz wzdłuż rzeki Mozy przez Namur - stolicę tej prowincji. Droga wije się serpentynami. Po jednej stronie mamy malowniczą ścianę gór, a z drugiej wstęgę  - Mozy właśnie. Płynie ona przez Francję, Belgię i Holandię i ma 925 km długości.