Narodziny Śliwkowej Czapeczki. Koniec środowych postów.

Jesień szaleje, przechodzi samą siebie, kokietuje najpiekniejszymi kolorami jakie przyroda może stworzyć. Paletą barw, której nie powstydziłby się najlepszy malarz. I już nie wiem, czy pastelowe róże, czy może klasyczne burgundy do pary ze zgniłą zielenią... Namieszała mi nieźle w głowie, ta Pani... W takich okolicznościach niezwykłej jesiennej płodności narodziła się... Śliwkowa Czapeczka. 

 Śliwkowa Czapeczka to moje najmłodsze dziecko. Jeszcze w powijakach, ale się rozkręci jak podrośnie. Zachęcam do śledzenia jego pierwszych kroków. Kimże jest wyżej wspomniana? Narodziła się z ciekawości Brukseli i nie tylko. Miejsc, które odwiedzam, poznaję, zakamarków, gdzie wścibiam swój ciekawski, wszędobylski, czubaty nosek. Dlaczego - Śliwkowa? Bo w ustach ma smak najpyszniejszych, jesiennych śliwek z Podlasia. A Czapeczka? - ci, którzy mnie znają, wiedzą dlaczego:) Będzie też pilotować projekt, który lada dzień ujrzy światlo dzienne. Będzie jego ambasadorem... Domyślacie się, wiem... Znam was, jesteście inteligentne bestie. Ale poki co, sza! Milczymy...

 Lubię sprawiać ludziom radość. Nie potrafię śpiewać, pięknie malować...  Ale lubię was obdarzać słowem i wywoływać uśmiech ubiorem. Zaskakuję pozytywnie moich bliskich i całkiem obcych ludzi na ulicy swoja pociesznością. Zabawnie ubrana wyruszam na polowanie życzliwych uśmiechów. Tego dnia, gdy wciągnęłam na tyłek te komiczne, ciepłe, jesienne portki bardzo chciałam spotkać na ulicy mego męża z synem, którzy właśnie pojechali do Media Markt po jakieś kabelki i inne duperele. Nie udało mi się "namierzyć" ich na mieście, ale i tak ich miny,po moim powrocie do domu, były bezcenne! 

Taaak.... Myślę sobie, że warto pielęgnować chwile, cieszyć się małym, by zachować intensywny smak tych dni we wspomnieniach. Posłuchaj uważnie, co ci powiem... Człowieka można ograbić ze wszystkiego co ma, pozbawić godności, zabrać nadzieję... Jednak stosunkowo najtrudniej ogołocić go ze wspomnień...  Mam jasną świadomość, że dla każdego z nas może nadejść taka chwila, że największą wartością jaką zachowamy w sercu będzie pamięć szczęśliwych dni. One mają niezwykłą moc. Ratują od śmierci. Bo gdy nawet, choć ostatnia, umiera nadzieja, wspomnienia ciepłym blaskiem oświecają duszę. Są twoim azylem. Na co więc czekasz? Celebruj życie, baw się, rozśmieszaj innych, nie bój się wyrażać siebie - póki masz taką możliwość. Twórz swoją mapę przetrwania- bazę dobrych wspomnień. Niedobre wyrzucaj do niszczarki. Nie są ci do niczego potrzebne teraz,ani  nie będą nigdy później.

I jeszcze jedna mała - duża zmiana. Koniec regularnych środowych postów. Niektórym z was będzie ich brakowalo, inni odetchną z ulgą: wreszcie będzie rzadziej smęcić! Decyzję podjęłam bynajmniej nie dlatego, że brak mi pomysłów. Idzcie za mnie do pracy, a ja z przyjemnością będę pisać, pisać, pisać... Powód jest inny i prozaiczny. Po prostu w ostatnim czasie jestem mocno zaangażowana w pewien projekt i wiem, że was zaniedbuję, mniej niż dawniej odwiedzam zaprzyjaźnione blogi, choć nieustannie za wami tęsknię. A skoro nie mogę tak często was odwiedzać jakbym chciała, to swoje posty będę zamieszczała również z mniejszą częstotliwością. Solidarność i konsekwencja blogerska musi być! Posty sobotnie pozostają bez zmian. Jak tylko złapię odrobinę oddechu powrócę do dawnego zwyczaju. Co wy na to, może tak być?

W projekt o kryptonimie Śliwkowa Czapeczka zaangażowane były:

- porcięta w roli głównej - Jackpot

- czapeczka w rzeczy samej, śliwkowa z H&M

- męska koszula z Zary (z serii: "kot go nie chciał, pies go nie chciał"... pamiętacie?)

- marynarka i torba - H&M

- buciory - galeria INNO

- skarpeciaki - Veritas

- koń - we własnej osobie