Katedr świat

Niewiele mi potrzeba do zachwytu nad światem. Małe źdźbło trawy na wietrze, zdumione spojrzenie kota, ślad stopy dziecka na piasku. Ale są zachwyty wielkiej miary, gdy dech zapiera i odbiera mowę. Zachwyty, które trudno mi jest opisać słowami. Gdy zastyga się w bezruchu nad dziełem ludzkich rąk. 

Ta katedra w Kolonii wywarła na mnie może jeszcze większe wrażenie, niż jej wspaniała paryska siostra. Nie potrafię jej opisać, ale wspaniale zrobiła to Łucja-Maria Łucja-Maria. 

Ja oddam mój zachwyt niezdarnym obrazem uchwyconym w kadrze, który jest namiastką rzeczywistości. I słowami piosenki, które zagrały mi w duszy, gdy stanęłam w obliczu dzieła ludzkich rąk.  Sen o potędze i wielkości nas. Ludzi.

Mam nadzieję tam pojechać znowu, już niebawem na świąteczny kiermasz, jeden z najpiękniejszych w Europie. 

Coś jest w tej katedrze co mnie przyciąga i nakazuje powrócić. Pobyć sam na sam w turystycznym tlumie, który wcale nie przeszkadza mi w skupieniu. Wręcz odwrotnie, czuję z nim wspólną, ponadwiekową więź bez względu na światopogląd, religię, bądź jej brak.

Lubię tam zatrzymać kołowrotek czasu. Posiedzieć cichutko. Posmakować szumnego gwaru. Popatrzeć na różne kolory skóry zwiedzających. Wznieść się ponad komercję, odnaleźć sens. I poczuć żywą obecność Boga, jakkolwiek to jest passé.

 "Historia ta z katedrą w tle
w Paryżu wydarzyła się,
(gdy średniowiecza nadszedł kres)
Jest miłość w niej i żądza jest.



Zaś ja, choć czasu minął szmat
- gdy na rozstajach znów jest świat -
historię tę o Notre-Dame
przypomnę dzisiaj Wam.



Strzelistych katedr świat istnieje dalej
Od wieków co dnia
człowiek gwiazd dosięgnąć chce
Przesłanie o potędze swej i chwale
zapisać chce dziś
znów w kamieniu oraz szkle.



Tak dzień za dniem, za głazem głaz,
za wiekiem wiek, wokoło nas
od świtu w trudzie aż po zmierzch
ku niebu pną się zręby wież 



Zaś w ich cieniu piosenką swą
miłość bard sławi ludziom, co
wierzą - wsłuchani w rym i rytm -
w lepszego jutra świt.



Strzelistych katedr świat istnieje dalej
od wieków co dnia
człowiek gwiazd dosięgnąć chce
Przesłanie o potędze swej i chwale
zapisać chce dziś
znów w kamieniu oraz szkle. 





Lecz katedr świat nie może istnieć dalej
bo pod mury miast
barbarzyńców tłum się zbiegł.
Nie sposób trzymać bram zamkniętych stale
Epoki tej zmierzch
nastał nim się skończył wiek
...nim dwudziesty minął wiek."