Elegancki odcien szarości.

Na początku była szarość. Dopełniona kroplą koloru stała się zachwytem, radością, subtelnością. Lubi iść pod rękę z beżem. Krok za nimi podąża biel. Bierze w ramy, porządkuje, wydobywa tamtych dwóch ukryty urok, rozwesela. Taka kolorystyczna trójca. Szarości - beże - biele. I wszystkie ich mutacje i kombinacje.

Szarość nie jest nudna. Nie musi być chłodna. Jest łagodnością i rozwagą. To podstawa, punkt wyjścia. Wymieszana z brązem nadaje  wnętrzu ciepły charakter. Nie tracąc przy tym nic ze swojej elegancji. Współgra z większością kolorów, wydobywa ich piękno. uwielbie intensywne, krótkie związki z turkusem, burgundem, granatem, fioletem, czerwienią.

Ulubiona przez minimalistów, hołubiona przez miłośników romantycznych i klasycznych wnętrz. Uspokaja, łagodzi, porządkuje. Pozwala uciec od zgiełku rzeczywistości. Szarość to twój azyl. Baw się szarością i ciesz nią zmysły! Bo szarość to kolor dla ciebie. 

Zafascynowana tymi barwami przygotowałam kilka inspiracji, które znalazłam w internecie. A na koniec moją własną skromniutką propozycję.
Lubię czasami kolorowe szaleństwa. jednak zauważyłam, że o wiele szybciej mi się nudzą i opatrują niż prostota szaro - beżowych ścian. Na przykład: po kilku latach nie mogę patrzeć na moją śliwkową sypianię czy pomarańczowy element ściany w kuchni - kolory, które początkowo były moimi wielkimi faworytami. Natomiast gdy opatrują mi się beże - "rzucam" na ścianę mieszankę wybuchową tonacji w postaci barwnego obrazu, otulam okna burgundowymi lub turkusowymi zasłonami, bądź też zmieniam parę drobiazgów takich jak obrusy, poduchy, donice i znów przez jakiś czas cieszę się "nowym" - starym wnętrzem. 
Paradoksalnie szarość, to jednocześnie coś dla lubiących zmiany i tych, którzy ich nie znoszą.

A oto moje własne pomysły na ten temat. Dodam, że wszystkie sprzęty na zdjęciach z wyjątkiem kanap       ( tych w salonie) i dodatków takich jak ramki do zdjęć, zasłony i doniczki są zdobyte za grosik na różnego rodzaju wyprzedażach i pchlich targach. Na przykład: kwiecisty fotel. W antykwariatach widziałam ich bliźniaczych braci. Ceny wahały się od... 1500 -4500 euro. Mój - nie kosztował nawet jednej dziesiątej tej sumy. Obrus na stoliku - to fragment zasłony kupionej w sklepie z używanymi rzeczami. Była "nie do pary" więc nie znalazła nabywcy. Ja wyobraziłam sobie ją w zupełnie innej niż dotychczas roli i nadałam jej istnieniu nowy, użyteczny sens. Drugie życie. Jak i staremu, nadgryzionemu zębem czasu, ogrodowemu stolikowi, który przykrywa. I tak dalej i tak dalej. 

Cokolwiek by nie mówić o Ikei, jedni ją lubią, inni przeciwnie - uważam, że jest kopalnią pomysłów do uzupełnienia naszego własnego, indywidualnego stylu ciekawymi, estetycznymi drobiazgami i pojedyńczymi meblami. Zaopatruję się tam w tkaniny, ramki do zdjęć, poduchy i tysiące innych przedmiotów, które "dopełniają" tylko moje wnętrze. 

O skrzyni pełniącej rolę siedziska juz kiedyś pisałam. Uzyskała nowy design po przemalowaniu jej na szary kolor i rozjaśnieniu jasnokremowymi ( złamana biel) gałkami ze sklepu Zara Home.

Jak widać szary kolor mnie nie nudzi. Wyzwala pomysłowość. Inspiruje. Zachęcam wszystkich do zaprzyjaźnienia się z nim. Naprawdę warto!