Obserwatorzy

Moje wieśniacze życie. Krótki post sławiący uroki...



Skażona cywilizacyjną pogonią nie mogłabybym żyć na długo z dala od wielkiego miasta. Potrzebuję tej anonimowości w tłumie by móc się nieraz zgubić i zaszyć sama przed sobą. Anonimowość, która pozwala być kim się chce. Ale to wieś wpisana jest w mój krwioobieg. Bez niej też moje życie nie byłoby pełne. Jestem dzieckiem pogranicza. Dosłownie i w przenośni. 
Z radością wychodzę z kokona mojej anonimowości, tutaj, gdzie każdy zna mnie z imienia, gdzie twój każdy krok jest policzony, zamieniam szpilki na trampki, ładuję akumulatory dobrą energią, spowalniam, resetuję... Luksus pławienia się w nic nierobieniu. Bardzo cenne, nieliczne chwile, powrót do źródeł, korzeni, czego jeszcze, sama nie wiem. Zapachy wsi. Zapachy dzieciństwa. Ja sprzed laty... 


Z góry przepraszam wszystkie moje blogowe koleżanki, z którymi nie znalazłam czasu by się spotkać, głównie z tobą Beti, do końca wierzyłam, że mi się to uda, ale nie było szans! Pierwszy tydzień urlopu - Kraków, później Litwa, a następnie duuużo rodziny u mnie non stop. Mam nadzieję, że mi wybaczycie. W każdym razie zapraszam do Brukseli, tutaj też możemy się spotkać :)



Moje "charty" w swoim żywiole.



Bociany niebawem odfruną. Dojrzewają śliwki i gruszki. I ja musiałam zebrać się do lotu jak te ptaszyska. Do następnego lata...



łyk wody dla ochłody...




Komentarze

  1. Nie lubię dużych miast i skupisk ludzi, wolę małe miasta albo wieś, jest spokój, cisza i można pomyśleć. Pięknie napisałaś :)
    pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. o jeszcze nie śpisz? :) dziękuję i pozdrawiam!

      Usuń
    2. o nie, jeszcze nie, ale chyba zaraz pójdę :)

      Usuń
  2. "Odlatuj spokojnie". Ja taką wieś mam na co dzień i kocham ją, choć nie jest to łatwa miłość!... ale miłość nie może być łatwa:-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Oieknie to ujelas:) podpisuje sie obiema rekami :) pozdrawiam!

      Usuń
  3. Piękne zdjęcia, chwile blisko natury dają zawsze radość i wytchnienie:) Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  4. "Anonimowość" miasta...kurcze;a ja to właśnie wolę zamiast "wszechwzrokowatości wsi";nie potrafiłbym żyć "na oczach wszystkich"; natomiast dużą radość daje mi zaszycie się w górach na kilka dni-do innego tłumu ale też "anonimowego".
    I nie chcę nic mówić;ale co niektóre bardzo mi podpadły...a ja kułem z kursem coby pewną Koleżankę oficjalnie przewieźć po moim mieście....:-(

    OdpowiedzUsuń
  5. mieszkałam w miasteczku nie w typowej wsi, teraz mieszkam w dużym mieście - ludzie wszędzie są dobrzy i źli jednak , oddycham z ulgą gdy nie jestem obserwowana na każdym kroku. Pamiętam, że jak wprowadzili modę na tuniki na wakacje, i poszłam w moim małym miasteczku na zakupy to za kilka dni do tego sklepu w którym byłam poszła moja mama której twierdząco i z pełnym przekonaniem pogratulowano mojej ciąży!!! O.o w ciąży rzecz jasna nie byłam - grubaśna tez nie jestem żeby tak mogło wyglądać ale tunika wystarczyła ,ciąg myślenia- TUNIKA= CIĄŻA ! Już nie mówię o tym , że męża nie miałam to i plotki zrobiły się okrutne... A więc wole miejskie chamstwo w zamian za anonimowość i św spokój. ;) Buziole ;*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. to charakterystyczne dla malych miasteczek i wsi, moglabym o tym powiesc napisac, tu naprawde ludzie wiedza lepiej od ciebie samej z kim sypiasz, ze jestes aktualnie w ciazy, i wiele innych rzeczy, o ktorych sama nie masz pojecia. Taki swoisty folklor. Ale lubie to. Moze podchodze do tego jak do swoistego zjawiska socjologicznego:) Fakt, wymaga to olbrzymiego dystansu i nie spoufalania sie zbytniego i wchodzenia w miejscowe "koalicje", ale ja okreslilam granice, choc zdaje sobie sprawe, ze mowi sie o mnie duzo za plecami:) ale jak to mowia amerykanie: mowia, znaczy, ze zyjesz! :)Pieknie te trudna milosc do wsi ujela wyzej w swoim komentarzu Basia.
      P.S. Miejscowe znawczynie ozekly gdy wychodzilam za maz, ze: jestem w ciazy, tylko "jeszcze nie widac". a jak przez nastepne dwa lata nie palilo nam sie do posiadania dzieci, lokalne gremium orzeklo: nieplodna! :) ciekawe co mowili jak urodzilam: podrzucili jej dziecko? ale nawet to oblicze wsi bardzo lubie :)

      Usuń
    2. hehe ludzie bywają okrutni ;/ no trzeba mieć nerwy albo nervosol ;p

      Usuń
    3. Aga! To nie wiesz co powiedzieli? Ja słyszałam....podrzucili w kapuście :)

      Usuń
  6. Czysta sielanka, jak u mnie! Serdeczności.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. dla tej sielanki, mozna zniesc wszystkie niedogodnosci, prawda? :) pozdrawiam

      Usuń
  7. Nie ma jak to na wsi...
    Serdecznosci
    Judith

    OdpowiedzUsuń
  8. Mieszkałam kiedyś na wsi, co prawda dość specyficznej, jednak z ulgą się wyniosłam najpierw do ejdnego, potem do drugiego dużego miasta. Kiedyś może wróce na wieś, ale na innych zasadach i na pewno jeszcze nie teraz ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Moj maz zawsze byl mieszczuchem i odgrazal sie, ze cale zycie przy najbardziej ruchliwej ulicy przemieszkal w dwupokojowym mieszkaniu i wcale do wsi mu nie teskno! a jak noge tu postawil, zakochal sie... nie wyobraza sobie zycia gdzie indziej, az mnie nieraz denerwuje! :)od switu do nocy z ogrodu by nie wychodzil, zaczyna dzien od kawy przed domem, a konczy ogladajac gwiaszdy noca :)

      Usuń
  9. A ja ciągle się do mojej wsi przekonuję, a łatwo nie jest. Zakorzenione mam miejskie nawyki.
    Uczę się tego życia z każdym dniem, i może kiedyś powiem: jestem stąd. Ale chyba długa droga przede mną.

    OdpowiedzUsuń
  10. Nie ma to jak mieszkać na wsi.. :)
    http://mylifeisbeautifullll.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  11. Piękne widoki.
    Ja tak jestem jedną nogą w mieście, drugą na wsi (mieszkając w szeregowcu na obrzeżach miasta) i to chyba jedyne rozwiązanie, które moja miejska dusza mogła przyjąć bez poczucia straty :)
    Ale uwielbiam takie klimaty jak u Ciebie :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. ja tez tak "w rozkroku" stoje, mamy podobne dusze i zblizone potrzeby :)

      Usuń
  12. Aga, Aga, Aga, jak Cię czytam to tak jakbym sama to napisała,
    uwielbiam znikać w wielkomiejskim zgiełku, anonimowość którą okrywa mnie wielkie miasto :) i choć mnie nadal bardzo drażni mnie to że w tym małym miasteczku ludzie wiedzą o mnie wszystko lepiej ode mnie to uwielbiam tam wracać :) na złośliwe spojrzenia odpowiadam kąśliwym komentarzem... może kiedyś się tego oduczę :D
    Aga no własnie może az taką koleżanką blogową nie jestem jeszcze ale właśnie wrociliśmy z Siemiatycz... a do brukseli mamy dalekoooo bardzo daleko ;)
    uściski jak zawsze piękne zdjecia

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ojej, moze kiedys uda nam sie spotkanie w siemiatyczach? bardzo bym chciala! :)

      Usuń
  13. Tak blisko natury i niespiesznie to chyba najlepszy odpoczynek :)
    Fajna ta droga z wierzbami :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. dzieki! taki luz jest bezcenny! pozdrawiam. ta droga na zdjeciu wiedzie do rzeki Bug, 10 min spacerkiem...

      Usuń
  14. Cieszę się że naładowałaś akumulatory:)))ja prowadzę wieśniaczy tryb życia od zawsze:)))czasem zastanawiam się czy odnalazłabym się w wielkim mieście:))))Pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zdecydowanie ze swoim łagodnym usposobieniem i ciepłem pasujesz dla mnie do łagodnych, pełnych zywej, zielonej natury klimatów :) Pozdrawiam Reniu!

      Usuń
  15. Te prześliczne zdjęcia mówią więcej od Twoich słów, jest w nich i miłość i przywiązanie! Weszłabym do każdego ze zdjęć i została, pomimo, że sama wciąż jestem na stałe na "głębokiej" wsi.Buziaki!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jak zawsze jesteś kochana, strasznie żałuję że nie udało nam się spotkać, może jeszcze nie teraz, ale w przyszłości czuję, że to kiedyś nastąpi :)

      Usuń
  16. Widzę, że w tym roku wybrałyśmy podobną formę wypoczynku...ja wróciłam do domu w pełni zrelaksowana i naładowana dobrą energią :) Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. coś czasem trzeba zmienić jak stara formuła się znudzi :) pozdrawiam!

      Usuń
  17. ja uwielbiam naszą działeczkę, pobyt u Babiszonka, świeże mleko prosto od krowy, i hamaczek pod gruszą. Marzę aby na wieś wyjechać i mieszkać, ale tu w mieście mam swoje szkoły, swoje tańce itd. Mamidło mówi, że jak już mnie na studia wyrzuci, to wtedy zbuduje sobie domek na wsi i tam wyjedzie :D:D:D:D. pozdrawiamy cieplutko jak zawsze. :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wspaniałe nadburzańskie klimaty.... Buziaki, nie dziwię się dla Mamidła, że tak mówi:) pozdrówka!

      Usuń
  18. Bociany, kwiaty, pachnące łąki, śpiew ptaków, podglądanie gwiazd i.... koni.
    Dziękuję!!!!!!!!!!!

    OdpowiedzUsuń
  19. Aga, ja też mieszkam w małej miejscowości, czasami jest to fajne a innym razem staje się przekleństwem. Nie możesz byc anonimowa i nieraz bardzo mi to przeszkadza,
    ale kocham swój dom. Natomiast na wczasy wybieram duże aglmeracje, gdzie jest zgiełk, chaos i dużżżo ludzi.

    OdpowiedzUsuń
  20. Bociany - bez nich będzie niezwykle smutno ... Cóż przyzwyczaiłam się nimi mierzyć przyjemny czas .. Po ich odlocie pozostanie ukochana jesień i ta ciemna zima -brrr
    Pozdrawiam serdecznie
    http://eksperyment-przemijania.blog.onet.pl/
    http://kadrowane.bloog.pl/

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Też uwielbiam, uwielbiam jesień, a juz niekoniecznie zimę! trzymaj się cieplutko! Bociany przylecą...

      Usuń
  21. Powrót do żródeł jest bardzo ważny Agnieszko!!!

    OdpowiedzUsuń
  22. No cóż, myślę, że każdy szuka swojego miejsca na ziemi... Ja mieszkałam praktycznie już wszędzie: w mniejszych, dużych i bardzo dużych miejscowościach. Kiedy szukam oddechu uciekam w zaciszne miejsca. Piękne zdjęcia, uwielbiam takie klimaty. Pozdrawiam Cię serdecznie. Barbarossa.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Bardzo dziękuję, też lubię różnorodność, pozdrawiam bardzo cieplutko!

      Usuń
  23. Wieś... Wieś jest miejscem, w którym wychowywałam się jako dziecko, do którego chciał bym wrócić jako dorosła. Najlepiej jak najszybciej :) Nie przepadam za betonem, blokowiskami pędem i zbędna technologią.

    OdpowiedzUsuń
  24. Ja tak właśnie czuję się w Bornem, u babci i dziadka... Wybieram miasto na co dzień - w mieście się wychowałam, w mieście mieszkam. Uwielbiam duże miasta za różnorodność i możliwości. Moja siostra wysłała mi wczoraj mms-a - ona z koleżanką na kawie, a w tle Tower Bridge, aż mnie w gardle ścisnęło - brakuje mi tej wielkomiejskiej atmosfery...

    OdpowiedzUsuń
  25. Miło czytać, że nie tylko ja mam wciąż w sobie chęci do powracania do życia wieśniaczego.
    Zapraszam więc korzystając ze sposobności i do mnie :)

    OdpowiedzUsuń
  26. Jak mi się podobają takie rozkminy. 😀 Też chyba wolałabym mieszkać na wsi, ale blisko miasta lub nawet aglomeracji.
    Serdecznie pozdrawiam i życzę samych sukcesów jakie by one nie były :)))))

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Witam w moim świecie LA VIOLETTE. Mój blog nie ma aspiracji politycznych, społecznych, ani żadnych innych. Moja przestrzeń jest otwarta dla wszystkich, którzy kochają życie w każdym jego przejawie bez względu na poglądy i wszelkie inne kryteria. To strefa dobrej energii w sieci i dbam o to by tak zostało.

Będzie mi miło, jeśli zostaniesz na dłużej.
agaa2086@gmail.com

Popularne posty

Starsze posty