Niedziela w kolorze indygo

Niebieski ma tyle odcieni, że tak naprawdę nie wiem czy rzeczywiście jest to kolor, o którym piszę. Ale szalenie podoba mi się ta nazwa, brzmi tak dostojne, majestatycznie.
No więc, w słoneczną, pierwszą taką tej wiosny (przedwiośnia) niedzielę, zapragnęłam spowić się w niebieskości. Prosto, wiosennie i wygodnie, wszak wybieraliśmy się na wycieczkę. Ostatnio odkrywamy na nowo uroki wycieczek tylko we dwoje tym samym przygotowując się do wyfrunięcia naszego pisklęcia z gniazda, które to wyfrunięcie powoli, acz nieuchronnie się zbliża.
Trochę marudziliśmy, jak często w niedzielny poranek, w związku z czym nasza oferta turystyczna została przez wzgląd na ograniczony czas mocno okrojona.
Grzebałam w internecie, w końcu: mam! Coś co na pewno satysfakcjonuje mego mężczyznę.
Toskania Północy.

"Kto chciałby odpocząć wśród zieleni i spokojnego wiejskiego pejzażu, a nie chce oddalać się zbytnio od Brukseli, ten powinien udać się do regionu Pajottenland, zwanego Toskanią Północy. Położony 10 km na południowy zachód od stolicy jest wymarzonym miejscem na niespieszne spacery, leniwe smakowanie dojrzewających w słońcu owoców czy zwiedzanie." - Brzmiała kusząca propozycja. 

Skoro spacer na łonie przyrody, to i psy być muszą. 

Ale dlaczego u licha baba na spacer na szpilkach się wybrała a nie w wygodnych trampkach? 

Na początku ta belgijska Toskania nie zrobiła na mnie większego wrażenie. Zapyziałe na pierwszy rzut oka miasteczko - pierwsze z brzegu do którego zajechaliśmy z autostrady, brudno, przeciętnie... 



Nie wiedzieliśmy, że prawdziwy raj rozpościera się za bramą parku. Olbrzymia domena, której nie byliśmy w stanie przejść od początku do końca. 

sukienka - Esprit,
narzutka - Ciuchland,
torebka - ciocia Jasia :)

Prawie zagoniłam psy na śmierć, uparcie wyznając zasadę: "szczęśliwy beagle to zmęczony beagle", czego jak widać na zdjęciach, moja Tunia nie podzielała wcale, a wcale.  



Szpilek nie mogłam oczyścić z błota - ziemia jest jeszcze bardzo rozmiękczona po deszczach, a małżonek sapiąc stwierdził, że wyczerpał limit spacerów co najmniej na dwie niedziele do przodu. Przy okazji pochwalę się nową fryzurą (zmiany może tylko dyskretnie zauważalne), ale dla mnie bardzo istotne. Dokonała ich moja koleżanka, którą straciłam z oczu na dobre parę lat i tak jak straciłam tak też nagle odnalazłam. Z zawodu nauczycielka, z pasji kosmetyczka, trafem losu - fryzjerka. Nie mogę sie nadziwić jak ludzie różne talenty w łapkach posiadają. Tym bardziej nie mogę sie nadziwić, gdyż: ja + nożyczki = katastrofa.