Trochę o wszystkim - takie niedzielne ględzenie...

Bóg stworzył kobietę i przyodział ją w sukienkę.
Tak - kocham sukienki!

Dlaczego sukienka? – zapytacie. Ponieważ jest genialna w swojej prostocie. Jeden kawałek materiału, który "robi" całość. To moja najbardziej ulubiona część garderoby. Królowa ubrań w mojej szafie. Dyplomatka mody: ukrywa to co trzeba ukryć ( w moim przypadku zaokrąglenia tu i ówdzie demaskujące miłość do jeżyków, princess tudzież prince polo), eksponuje to co warto pokazać! Może zachwycać różnorodnością stylów: do pracy, na randkę, na kawę z koleżanką....

Namiętnie kupuję sukienki, niektóre czekają jeszcze na premierę w czeluściach mojej garderoby, nieliczne odesłałam w niebyt piwniczny, by w chwili skruchy przywrócić je do łask, jeszcze inne poszły w ręce młodszych, zgrabniejszych, szczuplejszych... Moich siostrzenic. Bo ciuch – jak pieniądz – lubi krążyć! I sprawiać przyjemność.

Potrafię kupić sukienkę dla samej jej urody, wiedząc, że nigdy jej nie włożę - sztuka dla sztuki!

Wieszam na wieszaku na drzwiach szafy i napawam się jej urokiem. Późmiej moje siostrzenice robią z niej użytek.

Na szczęście stosunkowo rzadko chodze po centrach handlowych, chociaż moja siostra pewnie pokiwałaby głową i powiedziała, że „stosunkowo rzadko” jest pojęciem względnym. I nie jestem całkowicie pozbawiona zmysłu samozachowawczego, nie jestem zakupoliczką, choć na to momentami wskazywałby mój tekst. Bywają naprawdę długie okresy, gdy omijam sklepy dużym łukiem, po prostu są dni, gdy nie chce mi się grzebać w szmatach.
To musi być odpowiedni moment, stan ducha i umysłu.

Wszystkie rzeczy, które mam na sobie - z wyjątkiem butów, pochodzą z second handów.
A są to:
sukienka - Zara,
sweterek - Mer du Nord,
torebka - Esprit
Sukienka jest przeźroczysta, włożyłam pod nią drugą warstwę. Jest to, jak kto woli, bawełniana, haftowana halka, lub biała letnia spódniczka, którą mozna samodzielnie nosić, jako, że moda bieliźniana jest w łaskach. Czasami trudno rozpoznać czy to jescze koszulka nocna czy już zwiewna, seksowna sukienka.

Lawenda, to moja ukochana roślina. Mam do niej sentyment od... zawsze! Dziwne, być może nie wiedziałam jeszcze jak wygląda, a na dźwiek jej nazwy już zapalały mi sie iskierki w oczach. Tak jak miłość do niektórych regionów Francji, które znam tylko ze zdjęć, reportarzy, opowiadań...
Lawenda lubi towarzystwo róż, odstrasza owady, koi umysł, wprowadza dobre fluidy. Jest niewymagająca i wytrwała, krucha i zarazem silna. Jak kobieta...

Dzień minął nam dziś spokojnie, leniwie powiedziałabym. Pierwszy - bez deszczu! A to już jest coś! Zawstydzona trochę swoją opieszałością i dopingiem blogerek zrobiłam następne podejście do Magritte`a. Znów mi się nie udało, ale spóźniłam się tylko nieznacznie. Następnym razem uda mi się wejść do środka. Za to prezentuję kilka fotek, które tam zrobiłam. Sprawdziłam: pokonanie kilkunastu kilometrów - dystans: dom - muzeum, zajmuje mi autostradą dokładnie dziesięć minut. Oczywiście, jeśli nie ma korków. To tak na marginesie.

Zdjęcia pochodzą z okolic Pałacu Królewskiego ( tego, w którym król pracuje, a nie mieszka). Powyżej: rzeźba przy Muzeum Królewskim. Poniżej: jedno z ministerstw.

 Fragment Pałacu Królewskiego

 Ach ten Magritte...

Jedno z dzieł secesji: Budynek " Old England", kiedyś wielki dom towarowy, obecnie - Muzeum Instrumentów