Jesień

 Jesień zbliża się wielkimi krokami, szelestem liści pod stopami, zapachem opustoszałych pól.  
Mniej zauważalna w mieście –porannym chłodem wciska się za kołnierze. Słońce nie rozpieszcza, ciągle jeszcze świeci mocnym blaskiem, ale jest już wyniosłe i obce. Jak ktoś bliski, kto przestał nagle kochać. Ptaki zbierają się do odlotu, a miasta zapełniają się wielkimi powracającymi. Niedługo rozpocznie się walka z tornistrami, zeszytami i porannym brakiem czasu. Podwórka szkolne zapełnią się dziećmi. Tramwaje zaczną przeżywać oblężenia. Póki co bociany trenują młode przed odlotem.Dużo zależy od przygotowania. Tylko co trzeci z nich powróci za rok. Te, które nie polecą -  nie biorą udziału w treningu. Jest coś podniosłego w tym ogromadzaniu się przyrody na zimę. A co z nami?

Celebruję jesienne poranki, bo to pora roku, która należy do mnie. To właśnie teraz mam najwięcej oczekiwań od swiata, najbardziej jestem twórcza w każdym, najmniejszym aspekcie mego życia i podejmuję noworoczne postanowienia. Instynktownie.  

W niektórych starożytnych kulturach początek roku przypadał właśnie teraz. Na początku września. Mój prywatny początek roku nadchodzi gdy liście zaczynają żółknąć na drzewach. 
Nie tylko moje wnętrze, ale i szafa dostosowuje się do otoczenia. Kolorowe, we wszystkich odcieniach jesiennych liści rajstopy w towarzystwie barwnych kaloszy są gotowe już na listopadowe słoty. Będę kolorem czarowała jesienne szarugi. A grube swetry ochronią przed smaganiem północnego wiatru. I długie, wcale nie samotne – bo w towarzystwie psów i własnych kolorowych myśli – spacery, nabiorą szczególnego smaku.

Tak… Lubię jesień… Tę polską złotą. I belgijską, nie mniej malowniczą. Już nie mogę się doczekać, kiedy ukraszę swój blog zdięciami jesiennej Avenue de Tervuren – jednej z najpiękniejszych europejskich alei. Myślę, że ta ulica zasługuje na oddzielny post.

Kilka dni temu jadac do pracy zobaczyłam niecodzienny widok – wielkie ptasie zgromadzenie! Nie mogłam tego nie sfotografować. Na szczęście, aparat prawie zawsze z soba wożę. Tytułowe zdjecie i ostatnie pochodzi własnie z tego bezkrwawego polowania.

A wy macie jakieś jesienne tajemne postanowienia? Bez towarzystwa noworocznego szampana i błysku sztucznych ogni? Szeptane w skrytości serca? Odwróć nową kartę. Spróbuj! Na pewno się uda!

P.S. Autorem wszystkich moich zdjęć jest ostatnimi czasy mój mąż. Dziękuję mu za cierpliwość :)